Mens

Geplaatst op juni 28, 2008 door Wonderwandeling

Je noemt me bij mijn naam
En zegt me dat ik mens ben
Een mens die is geboren
En ook weer sterven zal

Ik zeg je wat de naam is
Van dat mooi mensenkind
En in die naam zit alles
Wat de mens ervan verwacht

Ik kan de naam niet zeggen
Van wat geen naam bezit
Ik kan alleen maar stilzijn
Als Jij het aan me vraagt …

Dit bericht werd geplaatst in Bewustzijn, Dood, I am, leven, Stilte, Verhaal, Wat ons bindt, wonderwandeling, Woorden en getagd met , , , , . Maak de permalink favoriet.

3 Responses to Mens

  1. klaproos's avatar klaproos schreef:
    juni 30, 2008 om 17:53

    wat een gedicht is dit weer,
    dat maakt me stil en ik lees en lees het nog een keer,

    petje af, je bent een kei

    liefs
    klaproos

    Beantwoorden
  2. Annette's avatar Annet Lemaire schreef:
    maart 23, 2013 om 17:08

    Ja heel mooi amper laten zien dat je bestaat…het is misschien het mooiste antwoord: niets zeggen….ja heel mooi…..

    Beantwoorden

  3. Pingback: Gedachte voor zondag 12 februari 2023: Jezelf verloochenen en Gods Wil doen terwijl men Jezus wil volgen – Belgian Ecclesia Brussel – Leuven

Geef een reactie op Annet Lemaire Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.