Je noemt me bij mijn naam
En zegt me dat ik mens ben
Een mens die is geboren
En ook weer sterven zal
Ik zeg je wat de naam is
Van dat mooi mensenkind
En in die naam zit alles
Wat de mens ervan verwacht
Ik kan de naam niet zeggen
Van wat geen naam bezit
Ik kan alleen maar stilzijn
Als Jij het aan me vraagt …
Wonderwandeling 
wat een gedicht is dit weer,
dat maakt me stil en ik lees en lees het nog een keer,
petje af, je bent een kei
liefs
klaproos
Ja heel mooi amper laten zien dat je bestaat…het is misschien het mooiste antwoord: niets zeggen….ja heel mooi…..
Pingback: Gedachte voor zondag 12 februari 2023: Jezelf verloochenen en Gods Wil doen terwijl men Jezus wil volgen – Belgian Ecclesia Brussel – Leuven