Als ik niet oordeel
kan ik de wereld niet zien
Elk woord dat ik gebruik
is een oordeel
Vroeger is ons geleerd
dat we niet mogen oordelen
En wat doen we de hele dag?
Juist, oordelen
Vanuit spirituele kringen
wordt ons verteld
dat oordelen niet meer gebeurt
“als je maar spiritueel genoeg bent”
En wat doen we?
Juist, oordelen.
Wie oordeelt wat spiritueel is en wat niet?
Is niet oordelen van een hogere spirituele orde dan oordelen?
Als jezelf ‘niet meer oordeelt’
hoe weet je dan dat ‘de ander nog oordeelt’?
Elk oordeel is God, Bewustzijn,
in de vorm van een oordeel
dat je helpt Jou te zien
Wat prachtig dat ik oordeel
wat prachtig dat jij oordeelt
en dat wij die oordelen
gebruiken, onderzoeken en
niet meer geloven …
wnneer we een oordeel vellen hebben we ons licht er
op laten schijnen, wanneer we veroordelen kraken we
iets af.
Zou het mischien zo iets kunnen zijn?