Een techniek of een methode die je beoefent kan soms een brug zijn voor je, tussen wat je denkt te zijn en wie je in essentie bent. Wie je in essentie bent, kan geen enkele methode of techniek je leren. Geen enkele techniek of methode leidt naar jou. Zodra je gaat oefenen jezelf te zijn, identificeer je je met die oefening, met dat pad, met die methode. Identificatie, die onvermijdelijk lijkt te zijn, leidt altijd weg van jezelf.

Alleen een padloos pad leidt naar een doelloos doel. Geen identificatie met een pad en geen identificatie met een doel, maakt dat er alle paden zijn en alle doelen zijn. Je kunt niet jezelf bereiken langs welke weg dan ooit.

Hoe kun je Rome bereiken als je al in Rome bent? Op een gegeven moment gaan je ogen open en realiseer je je dat je altijd al was waar je dacht niet te zijn. Dat elk pad dat je op ging, een pad was in jezelf. Dat je in jezelf ronddwaalde met een blinddoek voor. En nu, ineens, is de blinddoek afgevallen. En zie je het ineens.

En dan,
in opperste extase,
in opperste helderheid,
stromen tranen uit je,
ben je sprakeloos,
kun je niet zeggen wat het is,
Dat, TAO,
…………….