Hemel

img_2087.jpg

In die nacht maakten de vallende sterren geen geluid.
De maan ging oranje onder aan de zuid-hemel.
De krekels tsjirpten
De vleermuizen haalden capriolen uit.

En toen werd het stil, heel stil.
Voelen had de plaats ingenomen van woorden.
Zachtheid had de plaats ingenomen van hardheid.
Tederheid had de plaats ingenomen van willen overtuigen.
Liefde had de plaats ingenomen van willen hebben.

En ineens,
in mij,
ging de hemel open
en was ik,
in de stille duistere nacht,
de diepe vrede van Zijn …

Dit bericht werd geplaatst in Verwondering, Wonder, Woorden. Bookmark de permalink .

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.