De zaden die op woorden lijken
zijn zachtjes in je neergelegd
Nu is het wachten op de wind, de wolken,
de sneeuw, de hagel en de vorst
De schil is hard en neemt zijn tijd
En wacht op wat er komt
En dan ineens breekt open
wat in de schil verborgen lag
En vindt de kiem zijn weg
In jouw oneindigheid …