Vloeien

Nu

Geen ander mens bij mij
de dieren knorrend in hun slaap
het flakkeren van een kaarsenlichtje
en buiten stilt de duisternis

In niets gestoord
met ogen die niet zien
en oren die niet horen
de mond tot staan gebracht

Op elke ademteug
vloeit leegte in en uit;
verstillend in de schemeruren
vloei ik de leegte tegemoet …

Dit bericht werd geplaatst in alleen, Dankbaarheid, Dood, Genade, Leegte en getagged met , , . Maak dit favoriet permalink.

Een reactie op Vloeien

  1. De gedichten zijn echt van een hoog niveau…práchtig!

    Warme groet …..

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.