De storm, de hartslag van het bos
zwiept toppen van de bomen
en velt de oude woudreus
die zacht ter aarde stort
Zo zwiept de storm mijn haren
en webben uit mijn hoofd
tot ik ter aarde stort
en oplos in de grond
Waar ben ik ooit geweest?
Waar was de vorm, de naam?
Nu ben ik weer de leegte
die wegblaast met de wind …
heerlijk gedicht, vertolkt veel gevoelens denk ik 🙂
Weer actueel met de zware storm van 18 februari 2022 gierend rond het huis. H Ook nu heel wat woudreuzen ter aarde gestort volgens het tv journaal en ook op mijn eigen land omgewaaide bomen. Dood, maar voedsel voor zich steeds vernieuwend leven.