Hoe kun je niet doen
wat je doet
op dit moment?

Hoe kon je niet doen
wat je deed
in het verleden?

Hoe leerde je
van wat je deed
in het verleden?

Hoe bepaalt wat je deed
wat je zult doen
in de toekomst?

Wij doen wat we doen. We vallen en staan op en doen het wellicht anders, de volgende keer. Vallen is niet fout en opstaan is niet goed. Vallen is vallen en opstaan is opstaan. Vallen bestaat bij de gratie van opstaan en opstaan bij de gratie van vallen.

Je kunt niet alleen maar opstaan, want dan zou vallen niet bestaan en opstaan ook niet. Het één is er en het ander is er. Dat heet dualiteit. Het één is niet goed of slecht en het ander is niet goed of slecht. Beide zijn uitersten op een lijn die de uitersten met elkaar verbindt. Wanneer wordt vallen opstaan? Wanneer eindigt opstaan in vallen?

Vorm en leegte, liefde en angst, aanwezigheid en afwezigheid: het één bestaat dankzij het ander en het ander dankzij het één. De dualiteit is als een lied, gezongen voor het Ene. En dat Ene heeft geen tegendeel. In dat Ene bestaat alles. En dat heeft geen naam.