Misschien is moed soms nodig om
de ongebaande paden te betreden
de weg te gaan die bijna niemand gaat
en als een kind te zijn
die alles voor de eerste keer ervaart
Om elke keer, steeds weer en weer
de vraag te stellen bij wat je denkt
steeds weer en weer en weer
vraagt moed,
dat denken we tenminste …
Totdat we in onszelf ervaren
dat wij in het geheel niet
gaan over moed die komt of gaat
Ineens realiseren wij ons
dat moed op een gegeven tijd
kwam aangevlogen in ons hart,
ons gaf wat o zo nodig was
en bleef zolang het moest
We realiseren ons
dat moed is wat we zijn
als dikke sluiers weggetrokken
ons lichte zonnen tonen
en ons zo helder laten zien
dat we dat ten diepste Zijn …
poeh…
da’s een heftig gedicht, een overdenking..
wondermooi wonderwandeling,
ik heb gisteren paden gelopen in de nacht, waarvan ik dacht dat ik dat nooit zou doen…
super was dat, ik ben een trap hoger geklommen in mijn leven:-)
xxx
klaproos
Wat mooi.
Dank je weer eens voor een WonderMooi geschenk
JE