Alleenheid

De wind begint te praten
en zon zendt zacht haar groet
De blâren fluist’ren ritselend
en bijen zoemen luid

Het zand zakt onder zolen
en mieren kruipen op 
Vlinders fladd’ren vrolijk
en vogels zingen luid 

Ik soes terwijl ik loop
en drink dit alles in
Ik koester mijn alleenheid
die al-eenheid blijkt te zijn …

Dit bericht werd geplaatst in Angels, Bewustzijn, Kringloop, leven, Liefde, Stilte, Thuis, vlinders, wonderwandeling en getagd met , , , , , , , , . Maak de permalink favoriet.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.