Ik adem de gedachten in
die komen uit mijn buik
en zie verbaasd en stil
wat op het scherm verschijnt

Uit diepe stilte komen ze
op zachte voeten, vederlicht,
bewegen behoedzaam zoekende handen,
fluisteren tonen in horende oren

In dankbaarheid geef ik dat door
wat nooit van iemand was,
wat ritselt daar in ieders ziel
als het wordt aangeraakt

De stroom van binnen kent geen einde,
kent geen begin, is steeds hetzelfde,
kabbelt fluisterend door
totdat het stopt …
misschien …