“Instead of controlling the environment, wouldn’t it be time to control the population instead?” David Attenborough.

Wat willen we niet onder controle hebben? Het liefst zouden we het weer ook nog willen regelen. Wat in ons wil die controle hebben? Wat willen we met die controle bereiken? Ten diepste wil iets in ons controle zodat “wij” ons dan prettig voelen.

Niets blijft hetzelfde. Alles verandert. Controle of niet. Leven is verandering. Als dat niet aanvaard wordt, is dat wat we leven noemen een voortdurende strijd tegen het leven.

Dat in ons wat wil overleven, denkt door controle zekerheid te hebben. Of wij, het menselijk ras, zal blijven voortleven, zal blijven bestaan, weten we niet. Of het nodig is dat het menselijk ras moet blijven bestaan, weten we al evenmin.

Uiteindelijk is het niet de vraag of we het één of het ander onder controle zouden moeten hebben. De vraag is misschien veeleer: “Wat doe “ik” om “mijn” innerlijke omgeving schoon te maken?

Als de omgeving in mij schoon is, kan het niet anders dan dat de buitenkant volgt. Een schone, lege innerlijke omgeving is vol van liefde en mededogen.

En vanuit die liefde en het mededogen met alles in dit universum, ruim ik de troep op:

Zwerfvuil: blikjes, flesjes, plastic, autobanden, patatbakjes, snoepwikkels, verfbussen. 

Pijnlijke gedachten in mij en anderen: gedachten over controle, gedachten over haat, gedachten over vergelding, over schuld, over schaamte.

Eén voor één, als meditatie, als:
“Jij in jouw klein hoekje en ik in het mijn”.