Nog vallen gouden blâren
En ijlen witte wolken
Gehuld in zwarte mantels
Langs blauwe koude hemels
De bladeren die vallen
Op grond en dak en gras
Vallen precies daar waar zij
Door God zijn voorbestemd
En sommige die laten
Door die bestemde plek
Mij zien wat niet te zien is
Op welke andere dag
Het geeft me de illusie
Dat ik de blâren vang
En dat dat niet zo is
Dat weet ik die het weet …
Wonderwandeling 