Nu lig je nog te slapen
Diep in het koesterend duister
Je niet bewust van buiten
Wat binnen blijkt te zijn
Heel zachtjes gaat het waaien
En woorden strelen voelend
De minder dichte plekken
In alle dichte schillen
En als dan in het duister
Het licht een sterre wordt
Steeds helderder gaat schijnen
En badend zonlicht is
Dan kust Bewustzijn wakker
Wat daar te wachten lag
Dan wordt Bewustzijn wakker,
Omarmt zichzelf en lacht …
Wonderwandeling 
Ja….dat heb je mooi verwoord : niet bewust van buiten wat binnen blijkt te zijn.
Dan wordt Bewustzijn wakker en omarmt zichzelf: Kernachtig , wie zou dat niet willen !